HISTORYCZNO-ETNOGRAFICZNE
w ANDRYCHOWIE
Muzeum obejmuje dwa oddzielne obiekty : pomieszczenie mieszkalne, stodołę oraz niewielki park roślinny.
Część mieszkalną stanowi dom ceglany, podpiwniczony, ze strychem o układzie mansardowym , o grubych, solidnych murach . Udokumentowany z 1931 roku. Olbrzymie pokoje, z charakterystycznym dla tego okresu rozstawieniem są projektu samego pana Smazy. Znajdują się w nich meble i urządzenia codziennego użytku, dokładnie te same, które były używane w latach trzydziestych. Zarówno szafy, komody, kredens kuchenny, okrągły stół na uroczystości rodzinne jak i drobne przedmioty codziennego użytku takie jak żelazko z duszą, czy zastawa na której podawano obiady - stanowią niepowtarzalny klimat tego miejsca. Całości obrazu dopełnia znajdujący się w salonie przepiękny stary zabytkowy fortepian, który wraz z innymi instrumentami muzycznymi - takimi jak skrzypce czy flet przywołuje na myśl wspomnienia z dzieciństwa niejednego z nas.
Wiszące na ścianach obrazy, szable z różnych okresów naszej historii oraz biuro z okresu funkcjonowania tartaku wraz z zachowaną pełną dokumentacja - mogą posłużyć jako wspaniała lekcja historii.
W części zabudowań gospodarskich możemy bliżej przyjrzeć się narzędziom rolniczym z początku lat trzydziestych. Znajdziemy tu między innymi , drewniane homonta wraz z pełną uprzężą, cepy, długie brony, sąsieki oraz wiele innych dziś już zapomnianych, a kiedyś niezbędnych urządzeń rolniczych.
Na szczególną uwagę zasługuje "paszczeka" , o którą spór toczyli mieszkańcy Rzyk i Zagórnika - posądzając się nawzajem o jej kradzież.
Jeżeli ktoś będzie miał ochotę odpocząć, może to zrobić w niewielkim, ale za to przepięknym, tonącym w zieleni ogrodzie.
Muzeum stanowi około 50% zabudowań. Pozostała część to zaplecze administracyjno-gospodarcze.